In de rubriek ‘Het bevallingsverhaal van..’ komt elke maand een bevallingsverhaal te staan van iemand anders. Misschien ligt het aan mij, maar ik vind dit altijd zo mooi om te lezen. Deze week het verhaal van Bionda.
Zij vertelt het bevallingsverhaal over haar 2e kindje Dané!
UITGEREKENDE DATUM
Dinsdag 1 november 2016, mijn uitgerekende datum!
Ik was precies 40 weken zwanger, maar het zag er niet naar uit dat ik zou gaan bevallen die dag! Ik voelde nog helemaal niks en de baby was nog niet eens ingedaald. Ik pakte mijn fototoestel en mijn man moest natuurlijk weer even een foto maken van mijn buik met een mijlpaalkaartje.
Moet dat nu alweer? Euhm.. Ja schat! Dat moet! Misschien is het de laatste foto van mijn dikke buik, dus niet zeuren en druk gewoon op dat knopje.De dag verliep prima en ik deed alles nog. Ik had nergens last van! Oké, het slapen werd wel lastig met die gigantische buik.
VOORWERK OF THE REAL DEAL?
De volgende ochtend heel vroeg werd ik een keer wakker, omdat ik wat voelde en dat ebde snel weer weg. Nou ja, zal wel, dacht ik en ben gewoon weer gaan slapen.
Savi kwam om 9 uur naar ons toe en zijn we ons bed uit gegaan om te ontbijten. Heel licht voelde ik iets en dat ebde weg. Dat gebeurde steeds vaker, maar heel onregelmatig. Zou het vandaag dan toch gebeuren?
Stefan is ’s ochtends altijd thuis, omdat hij chef-kok is. Vaak begint hij pas om 12 uur.
Hij vroeg of hij voor de zekerheid Savi moest wegbrengen naar mijn moeder, maar ik twijfelde. Stel dat dit niks was en wat voorweeën waren of iets? Ja maar Bion, dan heb je toch even een dagje rust en plof je lekker op de bank met Netflix? Ja oké. Twijfel twijfel twijfel!
Ik belde even met mijn moeder dat ik dacht dat ik weeën had, maar dit niet zeker wist!
Bij Savi ben ik ingeleid in het ziekenhuis met 39+1 weken, omdat hij anders te groot zou worden om natuurlijk te bevallen! Toch is Savi ook met inleiden erbij binnen 4 uur geboren, dus mijn moeder vond ook maar dat we Savi voor de zekerheid moesten komen brengen bij haar. Was het niks, brachten ze hem vanavond gewoon weer thuis en had ik een dagje voor mezelf.
Stefan ging hem dus toch maar bij mijn moeder brengen en ik..? Ik stond te janken als een klein kind! Misschien kwam de baby toch wel vandaag en wanneer zou ik hem dan zien? Wie weet deed ik er vet lang over. Niet huilen waar hij bij is Bion, dan wil hij misschien niet bij jou weg! Ja… Makkelijker gezegd dan gedaan!
Het was half 11 en ik ging de hond maar uitlaten en Stefan bracht Savi weg. Huilend (ik probeerde het te verbergen voor hem, echt waar) zwaaide ik hem uit. Hij had het toch gezien, want hij vroeg in de auto aan Stefan waarom ik verdrietig was. Nee hoor jongen, mama moest gewoon heel hard lachen! Zo hard, dat ze tranen in haar ogen kreeg. Goed zo Steef!
11:30 uur – Stefan kwam nog even naar huis en vroeg of hij wel naar zijn werk toe moest.
Jaaaa joh! Ga gewoon. Dit zijn echt nog geen weeën hoor, want dit stelt geen reet voor. Weet je het zeker? Jaahaa!
12:30 uur – Het iets of wat pijnlijke gevoel kwam toch wel vaker. Ik weet nog wel dat ik op tijd de kraamzorg moest bellen, zodat ze er rekening mee konden houden. Maar ja, moest ik nu al wel bellen?
Na een half uur twijfelen belde ik toch maar. Ze vroegen of ik de verloskundige al had gebeld. Nee… Eigenlijk niet! Zal ik die nu ook al moeten bellen dan? Ja, doe maar wel even mevrouw van Lit. Oh.. oké!
12:50 uur – Margaretha (1 van de 3 verloskundige) kreeg ik aan de telefoon. Ze zou haar soepje even op eten en dan even langs komen. Over een uurtje zou ze er ongeveer wel zijn. Oooh doe maar rustig aan hoor! Voel nog vrij weinig. Als je komt, heb ik misschien maar 2 cm ontsluiting en kom je eigenlijk voor niks!
Ze moest lachen. Ik zie je zo!
13:45 uur – Ja hoor, ik had gelijk. Maar 2 cm ontsluiting. Ze bleef nog even een bakkie koffie drinken en ging om 14:00 uur weer weg. Over 2 uur zou ze terug komen, omdat mijn bevalling van Savi zo snel was gegaan. En oh ja, bel Stefan even zei ze, want vanavond hebben jullie je baby wel.
GEBROKEN VLIEZEN
Ze was net 10 minuten weg en ik voelde een plop. What the fuck.. Wat is dit nu weer? Ik sprong van de bank en ja hoor, mijn vliezen braken! Oh jeetje, wat een viezigheid zeg! Snel handdoeken gepakt en alles schoon geveegd van de grond. Gelukkig net niet op de bank! Toen ik de grond gedweild had, ging ik Stefan maar bellen. Hij kwam er meteen aan! Ben maar meteen in bad gegaan. Al die vieze zooi!
Stefan kwam om 14:30 uur thuis en liep naar de badkamer. Heb je Margaretha wel weer gebeld dat je vliezen zijn gebroken? Nee natuurlijk niet! Dat vrouwke is net een half uurtje de deur uit en zou ze weer hier naartoe moeten komen. Is toch onzin? Of niet..?
Ondertussen kwamen de weeën opeens wel heel snel achter elkaar. Oh my god.. Zo voelde dat inderdaad ja!
Stefan had de verloskundige toch maar weer gebeld en ze kwam er meteen aan.
Om 14:45 uur kwam ze binnen gerend en ze zag mij in het bad zitten. Dit is serieus zei ze en ze belde meteen de kraamhulp. Ze ging vlug alles al pakken en kruiken vullen.
We slapen op zolder, dus Stefan zei zachtjes dat ik toch echt naar boven moest naar ons bed.
Was hij helemaal besodemieterd! Ik kan nu toch die trap niet meer op? Ik beval wel in bad. Daaaagg.. Zoek het maar uit allemaal! Ja maar liefje, je kan nu toch niet hier blijven zitten?
Niet? Nou vooruit.. Eerst weer even een wee weg puffen en dan hup snel naar boven voor ik de volgende wee krijg! De wee was voorbij en klom snel uit bad. Stefan hield mij vast en op de gang voor de trap kwam er alweer één. Even wachten aub! Hop snel naar boven de trap op, maar ik kon echt niet op mijn rug liggen. Was echt niet fijn!
Ga maar op je handen en knieën zei de verloskundige. Dat was zoveel beter.
Om 15:19 uur mocht ik gaan persen en om 15:23 uur werd Dané geboren!
Ik moest huilen van geluk! Wat was ze mooi. Het was zo anders dan bij Savi. Bij hem kreeg ik na de bevalling een beginnende HELLP-syndroom en had ik zoveel bloed verloren dat ik 3 dagen in het ziekenhuis moest blijven, tig hechtingen had en aan de medicijnen zat. Na een week moest ik nog geholpen worden met douchen en zat ik op een opblaasbandje.
En nu? Een mini hechtinkje en alles ging super. De volgende dag liep ik alweer te sporten beneden!
En oh ja.. Om 15:30 uur kwam de kraamzorg aan met stagiaire. Voor de stagiaire zou ik de eerste bevalling zijn en die heeft ze dus gemist. Sorry jongens!
Volg Bionda op Instagram! (Klik hier)
Wil je ook jouw bevallingsverhaal delen?
Mail dan even naar Michelle@momoftherebels.nl
Geef een antwoord