Ik heb twee totaal verschillende bevalling gehad, de pijn was anders, de duur,de omgeving maar vooral mijn beleving was anders.
Geen van beide bevallingen beviel me, die pijn is hoe dan ook gemeen natuurlijk! In dit artikel wil ik graag het geboorteverhaal van Jaylin vertellen!
Inleiding
Bij Jaylin braken met 39 weken en 3 dagen mijn vliezen, helaas kwamen de weeën na twee dagen nog niet opgang waardoor er werd besloten dat ik zou worden ingeleid. Op dat moment dacht ik ‘Yes!, eindelijk gaan we haar ontmoeten!’ maar achteraf gezien, had ik liever nog twee weken gewacht tot het spontaan was begonnen.
De inleiding vond ik vreselijk, ik ben er ook van overtuigd dat wanneer je lichaam (en je baby) zoiets tegen hun zin in moeten gaan doen dat het allemaal een stuk moeizamer gaat dan wanneer je lichaam er klaar voor is.
Om 7:00 brachten ze een of andere gel bij mijn baarmoedermond in om deze te verweken (moet je nagaan dit was nog niet eens het geval). Om 9:00 kreeg ik de eerste krampen die kort daarna over gingen in echte ween. Hier in zouden we zeggen ‘Potverdikkie ! wat een pijn!’ echt jeetje, zoiets had ik nog nooit gevoeld, nu begreep ik pas wat mijn zussen bedoelde.
Anyway, de pijn is ergens goed voor dacht ik altijd. Dus na 5 uur weeën gehad te hebben ging de gynaecoloog voor het eerst weer checken hoe het zat met mijn ontsluiten. En wat denk je? Ik had wel 1 hele cm, jeetje serieus? 5 uur doen over 1cm? Ik was er toen al klaar mee. ‘We stoppen ermee!, morgen proberen we het wel opnieuw’ riep ik nog tegen Jacco.
Maar dat gaat natuurlijk niet, als de klus begonnen is moeten we het afmaken ook.
Ruggenprik
Zo ging het de hele dag door om 21:00 uur had ik helaas nog steeds 1 cm. De pijn oke, maar wanneer er verder niks gebeurd zakt de moed je toch wel een beetje in de schoenen. Ik had het gevoel dat mijn lichaam me in de steek liet. Jaylin kreeg het ook steeds moeilijker. Ik wist van mezelf dat ik totaal niet ontspannen was niet tijdens de weeen maar ook niet tussendoor, ik zat continu vast aan allerlei draadjes en kon mijn kont amper keren.
Toen ik dacht even lekker te douchen was deze zo klein dat ik net aan kon omdraaien, en de douchekop hing zo laag dat hij mijn ogen er zowat uit spoelde. Na 14 uur ween en 1 cm verder was mijn lichaam dan ook echt op aan het raken. Mentaal ook, vooral omdat ik dacht dat ik het allemaal voor niks doorstond. Ik zag het al helemaal voor me: Straks duurt het te lang en snijden ze mijn buik gewoon open! Iets wat ik echt maar dan ook echt niet wilde hebben.
De gynaecoloog kwam met nog een optie: Pijnbestrijding, een ruggenprik. Klink echt creepy maar op dat moment kon het me allemaal geen moer meer schelen, ram dan ding er maar in hoor!
Toen de ruggenprik in mijn rug zat begon hij al snel te werken, wat een verademing was dat. Ik voelde niks meer, de weeën waren ineens verdwenen en ik had weer praatjes voor 10!
Ook kreeg ik het onwijs koud en dat kwam doordat mijn lichaam ineens tot rust kwam.
Om 22:30 zat de ruggenprik erin en had ik 1cm, om 23:00u had ik al volledige ontsluiting. Ik kon kon gewoon al die uren niet ontspannen waardoor de ontsluiting niet goed op gang kwam. Had ik die ruggenprik maar 9 uur eerder genomen dacht ik op dat moment!
Persen zonder persdrang
Toen ik volledige ontsluiting had mocht ik gaan persen, maar doordat de ruggenprik nog steeds zijn werk deed ondanks dat hij was uitgezet voelde ik geen persdrang. Echt helemaal niets, dus ik deed maar wat. Op het moment dat mij verteld werd dat ik moest persen deed ik alsof ik een enorme drol moest uit poepen, heel anders kan ik het niet omschirjven eerlijk gezegd.
Doordat ik dus niet goed kon aanvoelen wat ik deed, heb ik down under behoorlijk wat schade opgelopen helaas. Maar…uiteindelijk is dat het natuurlijk allemaal waard geweest!
Op 6 November 2012 om 23:23uur is Jaylin May geboren met een gewicht van 3110 gram & 48cm.
Oproepje!
Ben jij onlangs – of een aantal jaren geleden – bevallen en zou jij je verhaal willen delen? Dat mag! Je hoeft geen blogger te zijn! Ben jij wel een blogger? Dan ook kan je mee doen, ik link het verhaal naar jouw website.
Wil jij graag meedoen? Als je besloten hebt ook graag je verhaal te willen delen dan mag je mij mailen via Michelle@momoftherebels.nl en dan krijg je van mij een mail terug met daarin de ‘voorwaarden’. Met voorwaarden bedoel ik de hoeveelheid woorden, wat voor soort foto’s etc.
Geef een reactie