Hoera! Woensdag 4 oktober is ons 3e wondertje en broertje Mias Félan geboren. Mias is geboren om 11:55u en woog 3320 gram.
Hoe mijn bevalling echt begon? In het bad bij een vriendin thuis! Graag deel ik mijn verhaal met jullie!
Gestript en chagrijnig
Dinsdag 3 oktober was mijn uitgerekende datum, echter was er nog geen baby te bekennen en ik had ook niet het idee dat dit snel zou gaan gebeuren.
In de avond hadden we een afspraak staan bij de verloskundige voor de standaard controles, tijdens de controle heeft ze mij gestript. (Bij het strippen brengt de verloskundige haar vingers in de baarmoedermond naar binnen. Je moet hiervoor wel al enige ontsluiting hebben. Door voorzichtig met haar vingers ronddraaiende bewegingen rondom het hoofdje van je baby te maken, scheidt ze de vliezen van de baarmoederwand rondom de baarmoedermond.)
Ik had toen 1,5 cm ontsluiting en hoopte vurig dat het strippen wat zou gaan doen. Dat was die week daarvoor namelijk niet het geval.
Wel weeën? Geen weeën?
Helaas de uren daarna voelde ik nog niks geks, ik werd er een beetje chagrijnig van. Ja, ik was het echt zat!
Ik ben nog langs vriendinnen geweest om mijn frustraties te uitte en daarna vroeg naar bed gegaan.
Rond 3:30 werd ik wakker van een kramp. YES dacht ik,zal het nu echt gaan beginnen? of word het weer zo’n nacht met irritante voorweeen die toch niks uithalen? De kramp kwam terug om de 15 minuten. Het deed niet mega veel pijn maar wel genoeg pijn om uit bed te gaan en op de bank te gaan liggen.
Zo heb ik gezeten tot 7:00 toen Jacco beneden kwam, bam…weg weeën. Nee! dacht ik nog, waarom?! Waarom zet het nou niet door?
Je kunt je voorstellen dat ik na een halve nacht niet slapen en vanwege de weeën die ineens weg waren ik onwijs verdrietig en chagrijnig werd.
Ik had mijn vriendin geapt of ze Jaylin naar school wilde brengen, ik had namelijk echt geen zin in al die moeders op het schoolplein met hun ‘ben je nou nog niet bevallen’ vragen.
Later kwam ze nog even een bak koffie bij me drinken en zei ze: ‘Waarom kom je niet bij mijn zus in bad zitten?’
Hmm… beetje gek niet? Om bij een van je vriendinnen in bad te gaan zitten. Maar op een of andere manier vond ik dat wel een goed idee, even ontspannen kijken of het nog wat doet.
In bad bij mijn vriendin
Eenmaal daar aangekomen liet ze meteen het bad vol lopen en ben ik er in gegaan. Daar lag ik dan, naakt in het bad van een ander. Waarvan de vriend nog boven lag te slapen. (hij wist wel dat ik er lag) ik kan je vertellen dat dat best even ongemakkelijk was maar op een of andere manier liet ik dat los.
Het was lekker warm, zeg maar gerust heet! Het leek wel een turks stoombad maar oh wat was het lekker om even te liggen en mijn ogen dicht te doen.
Ik lag nog geen kwartier in het bad toen ik ineens weer de kramp voelde, en kort daarna weer, en weer, en nog een keer. Het deed zeer! Maar ik geloofde er nog niks van, dit zullen vast weer ‘nep weeen’ zijn dacht ik.
Ik zette snel een weeen timer op mijn telefoon om eens te checken hoe snel ze dan kwamen. Om de 3 minuten, dat klinkt al veel beter dan dat het vannacht was met 15 minuten. Maar toch dacht ik, ik blijf nog even liggen.
Telkens na een wee dacht ik, ik wachter nog eentje af en dan ga ik eruit. Na een half uurtje stuurde ik een screenshot naar mijn vriendinnen beneden van de weeentimer, tijd om dat bad uit te gaan!
Zo goed en kwaad als dat kon klom ik uit het bad en kleedde mezelf weer aan, toen ik tijdens het aankleden nog steeds de weeen had begon ik steeds meer te geloven dat het echt was.
Dit was duidelijk te merken toen ik beneden kwam en ik ontzettend hard moest huilen ‘Ik wil NU naar huis’ zei ik tegen mijn vriendinnen. Zo gezegd zo gedaan, mijn vriendin bracht me thuis met de auto en ze is bij me gebleven.
Dat zou ze sowieso doen aangezien ze de foto’s tijdens de bevalling zou gaan maken.
Om 10:15 heb ik Jacco gebeld en toen hij kort daarna thuis kwam heeft hij de verloskundige en onze kraamhulp gebeld.
Thuis bevallen
Ook deze keer heb ik gekozen voor een thuis bevalling. De verloskundige en kraamhulp zijn meteen gekomen. Na inwendig onderzoek bleek dat ik op 4cm ontsluiting zat. YES, dacht ik ondanks de heftige pijn door. Het is dus echt begonnen. De verloskundige probeerde mijn vliezen te breken, maar dat lukte niet deze waren te stug.
Dus ik ging weer verder met weeen opvangen, waggelend door het het huis. Zitten? nee toch staan.. Lopen? nee toch zitten?
Ondertussen maakte we wat grapjes over het feit dat het dierendag was, ik hou wel van een beetje luchtigheid tijdens de weeen.
Ik was volledig in mijn eigen wereld en kon me prima concentreren. Rond 11:45u werden de weeën nog pijnlijker.
‘Ik kan niet meer, ik wil naar het ziekenhuis, ik wil pijnbestrijding’ bij die drie gedachtes wist ik; het einde is in zicht. Dus nog even doorbijten! Heel kort daarna kreeg ik de druk, gauw het bed op.. en de uitdrijving was begonnen.
Heel even raakte ik in paniek, ik was gewoon vergeten wat ik moest doen! Persen? Hoe gaat dat ook al weer.. De verloskundige probeerde me weer bij de tijd te roepen, focus..focus dacht ik alleen maar.
Gelukkig kon ik mezelf herpakken en na twee persweeën is Mias geboren!
De ontlading, de blijdschap! iedereen was gelukkig en opgelucht dat Mias gezond en wel ter wereld is gekomen.
We genieten momenteel volop! Mias is heerlijk zoet, slaapt en drinkt goed. De borstvoeding is volledig op gang gekomen en hij is zelfs al over zijn geboortegewicht heen!
Ook via deze weg wil ik iedereen bedanken voor de lieve berichtjes en kaartjes!
Ik ga weer even verder zweven op mijn hoge blauwe wolk.
Geef een reactie